Kaliski andrut wywodzi się zapewne z tradycji produkcji żydowskiej macy, tak popularnej i kupowanej w Kaliszu. Jednak jego skład pozwala na stwierdzenie, że jest to produkt oryginalny. Charakterystyczny pozostaje także kształt andruta oraz jego wielkość. Najwcześniejszym pisanym świadectwem na wyrób andrutów na ziemi kaliskiej jest inwentarz majątku ruchomego i nieruchomego dworu we Wrzącej w Departamencie Kaliskim z dnia 16 listopada 1812 r. gdzie odnajdziemy ‘formę do andrutów’ wycenioną na ówczesne 2 zł. Wiele wskazuje, że produkcja andrutów ugruntowała się około 1850 r. w momencie ukształtowania się mieszczańskich zwyczajów i ustabilizowania materialnego miasta. Produkcja Andrutów nie była skomplikowana i mogła być prowadzona w dość prymitywnych warunkach.
Mąka pszenna, cukier, olej rzepakowy, woda – oto składniki tworzące jedną z najciekawszych przekąsek regionalnych. Ma ona kształt koła o średnicy ok. 15-17 cm, jest cienka (grubość ok. 1mm) o gładkiej powierzchni. Dla kaliskich dzieci to, że andrut jest smaczny, okrągły i kruchy jest tak oczywiste, jak to, że lody są zimne. Andruty Kaliskie są obecne w życiu miasta i mieszkańców od ponad półtora wieku.
Andruty są smakołykiem, którego produkcja przebiega od kilkudziesięciu lat przy zachowaniu tej samej receptury i technologii. Ich wyrób w Kaliszu jest niemal rękodzielnictwem. Pomimo, że wszystkie wypiekane płatki posiadają cechy wspólne, to praktycznie każdy z nich jest inny. Kaliski wafelek jest produktem specyficznym i niepowtarzalnym.